Daar liep ik dan... Met de bruidegom op zoek naar een plekje waar hij zijn bruid zou gaan ontmoeten. Ik wist dat er in middenin het bos een enorme beuk stond die zijn herfstbladeren over het water uit strooide. Dat was de plek waar Herman wachtte op het moment van de eerste ontmoeting. Trouwfotografie in de herfst|Drenthe
Als een sprookje maar dan echt.
De muziek ging aan en daar kwam Leonie lopend over het bospad. Ik zag de spanning op Herman zijn gezicht en even verderop stonden de ouders ergens in de bosjes. Zij wilden ook heel graag een glimp opvangen van deze prachtige ontmoeting in het bos. Ik vond het heerlijk om dit te fotograferen want het voelde een beetje als een sprookje.
Bruidstaart in het bos
Terwijl niemand wist dat ze gingen trouwen stonden zij daar in het bos elkaar de ringen te geven. Daarna zochten Herman en Leonie een mooi plekje om hun trouwgeloften aan elkaar uit te spreken. Onder de gouden gloed van de gele bladeren spraken zij uit wat niemand ooit zal horen maar wel zal ontdekken. Terwijl ik daar aan het fotograferen was raakte ik diep onder de indruk van wat ik voor mijn ogen zag. Hierna liepen nog een stukje verder en na een tijdje kwamen we bij een omgevallen boom en daarop stond de bruidstaart.
Het kon toch niet mooier worden daar midden in het bos. Het bruidspaar zette het mes in de taart en even daarna werd het getoost. Toen was het tijd om naar het gemeentehuis waar het bruidspaar elkaar het jawoord gaf.
Nu mag iedereen het weten. Herman en Leonie zijn getrouwd! Van harte gefeliciteerd en heel veel geluk samen.
